Straks 25 jaar kinder- en jeugdboekenschrijver!

Ik debuteerde in 1999 met Boomhuttentijd, een jeugdboek over zelfmoord, verlies, vriendschap en gemiste kansen. Een jaar later schreef ik Zeven zinnen en een zoen, het eerste van 8 Dinaboeken over een meisje dat, net als ik, gek is van theater. In de tussentijd schreef ik Mijn Hondenjongen en won er in 2003 de Provinciale Prijs Letterkunde mee en de Kinder- en jeugdjuryprijs. Een jaar later verscheen Mijn vader zegt dat wij levens redden. Het was goed voor de Prijs Knokke-Heist Beste Jeugdboek (later Zilte Zoen) en de Duitse vertaling door Andrea Kluitman zorgde voor de Deutsche Jugendliteraturpreis in 2008. Het boek werd ook verfilmd: Supernova. De jaren nadien verschenen titels als Ravenhaar (nominatie Deutsche Jugendliteraturpreis en winnaar van een Boekenwelp), Zangzaad (een poëtisch kleinood), Dun! en Morgen is hij weg. Deze titels werden vertaald naar het Duits, Deens en Zweeds en Koreaans. Een bijzonder boek, naar mijn gevoel althans, werd Moeders zijn gevaarlijk met messen. Het won een Boekenwelp, werd door Carlsen Verlag prachtig vertaald naar het Duits (A. Kluitman) en verder ook naar het Zweeds en Deens. Mombakkes, een YA-roman over een tiran van een vader en een brave, fantasierijke zoon in een isolement brak geen potten, maar werd door De Standaard der Letteren een Do Van Ranst grand cru genoemd. Trots, als altijd... Ik bewerkte en vertaalde l'oiseau bleu van Maurice Maeterlinck: De Blauwe Vogel, met prachtige illustraties van Carll Cneut. De enige semi-bestseller ever. Voor Querido schreef ik een boek in de Slash-reeks: Showbizzkiss, omdat Edward Van de Vendel himself het mij vroeg. Graag! Voor Uitgeverij De Eenhoorn schreef ik Iedereen bleef Brood eten, een roman tegen de achtergrond van W.O.I. Een miskend meesterwerk? Men zegt van wel. Na De Engel Yannick en Die Foto Waar Ik Niet Op Sta schreef ik drie Samuelboeken over een fantastische jongen die opgroeit in de grote stad (Parijs? Brussel?) met zijn moeder en oudere broer Jesse. Zijn ouders zijn uit elkaar en hij heeft ADHD én hij turnt. Maar niet fantastisch. Dagboek van een Chihuaha is weer zo'n vergeten werk, maar waar ik wat trots op ben. Het verscheen in 2019. Recent (2021) kwam Zoeken naar Esther B. en het voorval met Benito uit. Een roadmovie met vrienden en vriendinnen, tegen wil en dank, als zoekende personages. Recent verscheen Hiernaast, bij ons thuis. Over Pipa wier moeder een B&B uitbaat voor ouders van ernstig zieke kinderen. Momenteel schrijf ik aan 1 + 1 = 1. Maar daar zwijg ik nog even over. Ik schrijf ook flink wat theater, maar dat merk je later wel... Do